Karolina Szczudło kl. VIIIc "Wpływ wojny na życie człowieka"

 

 

"Wpływ wojny na życie człowieka"

 

    Ludzie toczą różne wojny. Czasami sami ze sobą, czasami między państwami. Bywa tak, że z małego konfliktu potrafi wywiązać się wielka wojna. Ludzie ranią się nawzajem, tracą bliskich, ale przede wszystkim dzielnie walczą do ostatniej kropli krwi. Jednak te wydarzenia mają swoje skutki. A więc czy wojna wpływa na ludzkie życie? Czy nikt walczący na wojnie nie pozostaje już tym samym człowiekiem? Uważam, że tak, a w mojej pracy postaram się to udowodnić.

     W wyniku wojny psychika ludzka ucierpiała. Wielu z walczących poległo, ale jeszcze trudniej miały osoby, które przeżyły. Mimo tego, że uszły z życiem, w środku cały czas toczyły bitwę z samym sobą. To ci ludzie musieli zmierzyć się ze stratą, traumą i bólem. To oni zapamiętali wszystko, co działo się podczas wojny, a później musieli żyć dalej, bo tylko nadzieja na lepsze jutro napędzała ich do działania. Niektórzy znaleźli ostoję w pisaniu poezji. Taką osobą był Tadeusz Różewicz. W swoim wierszu ,,Ocalony’’ uświadamia nam, z czym musi zmierzyć się człowiek nie tylko podczas wojny, ale też później, gdy musi iść dalej przez życie. Autor wiersza mówi, że nie wie, co jest prawdziwe, a co nie. Po wojnie czuje tak dużo, a zarazem nic.

    Mimo powojennych problemów psychicznych i fizycznych ludzi, nie można zapomnieć o stratach materialnych, jakie wyrządziła wojna. Polska, a w szczególności Warszawa, była doszczętnie zniszczona. Z kamienic mieszkalnych jak również z ważnych instytucji pozostały same gruzy. O tym właśnie wspomina Leopold Staff w wierszu ,,Pierwsza przechadzka’’. Opowiada o spacerze po zniszczonej Warszawie, opisuje obrazy i ludzi, którzy małymi krokami starają się wrócić do normalności. Mimo smutku i rozpaczy nie opuszcza go nadzieja na lepszą przyszłość. Mówi nawet do swojej żony ,,Będziemy znowu mieszkać w swoim domu, Będziemy stąpać po swych własnych schodach.’’ To pokazuje współczesnej społeczności, jak wielkiej pracy i zawziętości potrzeba było, abyśmy mogli żyć w bezpiecznym państwie.

    Pragnę wspomnieć jeszcze o życiu dzieci i młodzieży podczas wojny. Nie da się wyrazić słowami, jak dzielne, odważne i odpowiedzialne były wojenne dzieci. Niektóre z nich przekazywały tajne informacje między podziemnymi organizacjami, a niektóre pomagały rannym. Niestety dużo młodych ludzi trafiało do obozów koncentracyjnych. Możemy dowiedzieć się o tym więcej, czytając wiersz Tadeusza Różewicza ,,Warkoczyk’’. Poeta pisze w nim o zgolonych przez Niemców włosach kobiet i dzieci. Było to z pewnością wielkie upokorzenie, ponieważ włosy stanowiły ozdobę kobiecej i dziewczęcej głowy. Różewicz jednak największy nacisk skupia na szarym warkoczyku, za który ,,pociągają w szkole niegrzeczni chłopcy’’. To uświadamia nam, że każde dziecko mogące mieć bezpieczne i beztroskie dzieciństwo, poświęciło się, aby walczyć razem z innymi. A wiele z tych dzieci nie mogło założyć rodzin, uczyć się i mieć szczęśliwej przyszłości. Za to właśnie należy im się ogromny szacunek, ale również wdzięczność za to, że każde z nich przyczyniło się do naszej przyszłości i lepszego życia.

    Mam nadzieję, że dzięki przedstawionym argumentom i przykładom udało mi się udowodnić, jak wielki wpływ miała wojna na życie człowieka, i że nikt po wojnie nie pozostaje już taki sam. A przeżyte traumy i poniesione starty (zarówno materialne jak i niematerialne) odcisnęły piętno na kolejnych pokoleniach.

                                                                                                                       Karolina Szczudło, 8 c