Kącik ucznia - Szkoła Podstawowa nr 63 im. Zawiszy Czarnego

  Lepiej stawiać mosty czy budować mury? Moim zdaniem lepiej jest stawiać mosty niż budować mury.   Most pełni rolę symbolu, który umożliwia kontakt i nawiązywanie relacji z innymi ludźmi. Przykładem budowania takiego mostu może być wojna, która wybuchła na Ukrainie. Polska oraz inne kraje świata zbudowały most, przez który nadeszła pomoc dla ludzi w potrzebie. Dostarczano do napadniętej Ukrainy wszystko co było potrzebne, uchodźcy otrzymali pomoc i schronienie. Dzięki temu Ukraina i jej mieszkańcy nie zostali pozostawieni sami sobie. Ludzie potrzebujący pomocy otrzymali ją. Gdyby został wybudowany mur, ludzie nie otrzymaliby pomocy i zostaliby sami ze swoim nieszczęściem. Kolejnym przykładem może być rozwód rodziców. Jeżeli rodzice pomimo swojego rozstania wspólnie wychowują swoje dzieci, to relacje z dziećmi są nadal budowane i podtrzymywane, a dzieci nie odczuwają tak bardzo rozstania rodziców, bo most łączy dwa domy w których przebywają. Jeśli powstałby mur, dzieci byłyby bar

  Czy współczesny człowiek dobrze, mądrze panuje nad światem i umie dostrzegać jego piękno? Moim zdaniem współczesny człowiek nie panuje nad światem ani dobrze, ani mądrze. Większość ludzi nie dba o naszą planetę. Jako przykład możemy podać smog spowodowany spalinami samochodowymi, piecami – kopciuchami. Kolejny problem to wyspy plastiku. Na Oceanie Spokojnym znajduje się wyspa zrobiona TYLKO z naszych odpadów. Jej powierzchnia wynosi 1,6 mln km 2 . Śmieci trafiają jednak nie tylko tam. Znaleźć możemy je wszędzie. Nawet idąc do szkoły.          Do niemądrego panowania zaliczamy nie tylko problemy naszej planety, ale i innych ludzi i zwierząt. Wiele osób poprzez brak akceptacji ze strony społeczeństwa cierpi na depresję. Jest prześladowana, wyzywana, obrażana tylko dlatego, że lubi jakieś zwierzęta, czy jest innej orientacji seksualnej albo ma inne poglądy polityczne. Zwierzęta są zabijane przez kłusowników czy nielegalnych myśliwych. W intrenecie jest mnóstwo filmów, na których

  Słów kilka o ściąganiu? Jak zrozumieć pojęcie “ściąganie”? Ściąganie to oszustwo dokonane podczas egzaminów, testów lub klasówki przez studenta, ucznia, polegające na zastosowaniu w ich trakcie niedozwolonej pomocy. Jakie są sposoby na ściąganie? Sposobów na ściąganie jest wiele. Między innymi można na przykład zastosować przepisywanie (najczęściej przepisanie całej pracy od kolegi/koleżanki bez zmieniania treści), "rozglądanie się po klasie'' tzw. zerkanie do prac obok, by zdobyć jakąś informację, ''gotowce'', czyli inaczej mówiąc małe karteczki, które zawierają w sobie różne informacje potrzebne do napisania testu - zazwyczaj chowane w rękawie. Czym różni się współpraca bądź pomaganie od ściągania? Ściąganie często mylone jest ze współpracą bądź pomaganiem, jednakże są to dwa kompletnie różne od siebie pojęcia.       Pomaganie od ściągania różni się tym, że osobie, której chcemy pomóc, nie dajemy gotowej odpowiedzi, tylko dążymy do tego, by

                  Sprawozdanie z lekcji j.polskiego, które miały miejsce w styczniu. Omawialiśmy podczas nich lekturę “Hobbit, czyli tam i z powrotem”.      Na pierwszej lekcji dostaliśmy kryteria sukcesu do pracy z lekturą. Napisaliśmy też test znajomości książki. Zaczęliśmy również pracę nad notatką do zeszytu - świat przedstawiony utworu. Uwzględniliśmy w niej czas akcji, czas fabuły, miejsca oraz postacie. Podczas następnych lekcji skupiliśmy się na grze w wisielca oraz na tworzeniu w zeszytach “Mapy myśli” przedstawiającej wydarzenia z książki. Uczniowie przedstawili swoje ulubione wydarzenie. Na następnych zajęciach kończyliśmy “Mapę myśli” oraz przedstawialiśmy wybrane wydarzenia z opowieści, nie używając słów. Naśladując hobbita i Golluma, zagraliśmy w zagadki. Jedna grupa czytała przygotowaną zagadkę, a reszta musiała odgadnąć, o jaką postać z książki chodzi. Na ostatniej lekcji tworzyliśmy “labirynt ortograficzny” oraz odpowiadaliśmy na pytanie kluczowe: “Dlaczego mały

  Sprawozdanie z pracy z lekturą Lekturę pod tytułem „Hobbit, czyli tam i z powrotem” rozpoczęliśmy omawiać 18 stycznia 2023 r. Pani podzieliła nas na cztery grupy i od tej pory pracowaliśmy we czwórkę – ja, Magda, Paweł i Gustaw. Początkowo zajęliśmy się mapą myśli. Zadanie to polegało na narysowaniu najważniejszych wydarzeń z książki. Opisywaliśmy swoje ulubione wydarzenie z książki. Na kolejnej lekcji graliśmy w „Wisielca”. Każda grupa musiała odgadnąć hasło związane z przygodą bohaterów. Układaliśmy także zagadki dla innych grup dotyczące postaci z lektury. Następnie w formie pantomimy przedstawialiśmy wylosowane miejsce akcji. Nasza grupa wylosowała Dom Rivendell. Kolejnym zadaniem było przygotowanie mapy myśli związanej z postacią Bilba. Na zakończenie stworzyliśmy ortograficzny labirynt, mający doprowadzić do skarbu. Podsumowaniem pracy z lekturą było udzielenie odpowiedzi na pytanie „Dlaczego mały Bilbo, który nie przepadał za przygodami, jest wielki?”. Uważam, że p

    Sprawozdanie z lekcji języka polskiego Od dwóch tygodni na lekcjach języka polskiego   omawiamy lekturę pt. ,,Hobbit czyli tam i z powrotem’’. Jesteśmy podzieleni na cztery grupy. Każda drużyna ma na celu wykonać określone zadanie, za które zbiera wspólnie punkty. Najlepsza drużyna zajmie pierwsze miejsce. Omawiamy głównych bohaterów, ich cechy charakteru, miejsce akcji i przygody przedstawione w książce. Współpraca układa się różnie, nie wszyscy w grupie chętnie wykonują zadania. Taki rodzaj pracy z książką jest bardzo ciekawy i twórczy. Szybko upływa nam czas i myślę, że większość z nas czeka na następną lekcję i kolejne ciekawe zadanie. Bardzo lubię taki rodzaj pracy z lekturą, kiedy możemy się wypowiedzieć i mieć swoje zdanie na temat książki i bohaterów. Na takich lekcjach można się świetnie bawić, a przy okazji poznać całą książkę. Lena Szadkowska klasa 6 A

           Podróż niejedno ma imię (rozprawka na podstawie „Latarnika i dwóch innych tekstów)               Od tysięcy lat podróże są obiektem zainteresowań społeczności na całym świecie i mają ogromy wpływ na ludzkie życie. Często wiążą się one z pewnym ryzykiem, niedogodnościami, poświęceniem i zmuszają człowieka do opuszczenia rodzinnego domu. Jednak mimo tych przeszkód podróżnicy nie rezygnują z wędrówek, bez względu na to, jaki jest ich cel i nie zważając na to, czy będą miały one negatywne lub pozytywne skutki. Dlatego, odwołując się do wybranych utworów literackich, postaram się udowodnić, że podróże mają różne oblicza. Swoje rozważania rozpocznę od przedstawienia losów Skawińskiego, bohatera książki H. Sienkiewicza pt. "Latarnik", który po upadku powstania listopadowego musiał opuścić ojczyznę i znaleźć sobie nowe miejsce zamieszkania. Mężczyzna podróżował przez wiele lat, w czasie których zdobył nowe umiejętności, by móc przeżyć. Gdy wydawało się, że boh

    Dalsze losy Skawińskiego  Kilka dni po stracie posady postanowiłem udać się w dalszą wędrówkę. Bardzo przeżyłem utratę pracy, jednak miałem świadomość, że wszystko to była moja wina. Nic jednak nie poradzę, widocznie musiało tak być. W końcu nic nie zdarza się bez przyczyny. Tym razem też tak było. Statek odpływał bardzo wcześnie. Miałem pieniądze na wyjazd dzięki temu, że nie wydawałem ich na nic innego podczas pracy w latarni. Oczywiście część pensji wysyłałem polskiemu Towarzystwu, ale mimo wszystko zostało ich wystarczająco na bilet. Statek nazywał się ,,Torpeda” i był jednym z najdroższych i ekskluzywnych w tym czasie. Ze sobą wziąłem trochę ubrań, a co najważniejsze moją najważniejszą książkę pt.,,Pan Tadeusz”. Miałem nadzieję, że tym razem nie przysporzy mi nieszczęść. Wiedziałem, że mieszkańcom Aspinwall buzie się nie zamykały. Na każdym kroku czułem ich wzrok na sobie, a kiedyś miałem z nimi dobre relacje. Czego bym nie zrobił, oni nie pozostawiali na mnie suchej

             Podróż niejedno ma imię rozprawka na podstawie „Latarnika” i   dwóch innych utworów               Ludzie od zarania dziejów podróżują z różnych przyczyn. Jedni chcą po prostu poznać świat, inni zacząć życie w nowym miejscu. Niekiedy człowiek jest zmuszony opuścić swoje rodzinne strony i tułać się z miejsca na miejsce. Można też powiedzieć, że całe życie człowieka jest wędrówką. Myślę, że podróż niejedno ma imię. Udowodnię to, odwołując się do przykładów z literatury.             Zacznę od tego, że czasami całe życie człowieka może być tułaczką po świecie. Przykładem są losy Skawińskiego – bohatera utworu Henryka Sienkiewicza pt. „Latarnik”. Mężczyzna emigrował z Polski po upadku powstania listopadowego, w którym brał udział. Tułał się po całym świecie, próbując znaleźć miejsce, gdzie mógłby pozostać na stałe. Walczył na wojnach w Europie  i Ameryce, próbował swoich sił w różnych profesjach w Australii i Afryce. Cały czas bardzo tęsknił za ojczyzną. W końcu osiadł

  W życiu nie chodzi o to, by przeżyć burzę, ale o to, by tańczyć w deszczu.                                                                                                Richard Paul Evans             Myślę, że cytat ten mówi o tym, jak należy odnosić się do różnych problemów w życiu. Powinniśmy się z nimi zmierzyć, aby już dłużej nam nie przeszkadzały, a nie unikać ich rozwiązania. W życiu trzeba cieszyć się chwilą i dostrzegać dobre strony każdej sytuacji. Jednym słowem, dobrze jest być optymistą. Kuba Putowski   Zgadzam się z autorem tych słów, które mówią o tym, że człowiek nie może i nie powinien uciekać przed problemami, niepewnościami losu, ale musi się z nimi zmierzyć, musi z nimi walczyć oraz próbować się z nimi uporać. Nawet jeśli powinie nam się noga, poniesiemy chwilową klęskę,   to będziemy mogli ze swojego działania wyciągnąć jakieś wnioski na przyszłość i przy kolejnym niepowodzeniu szybciej i łatwiej znajdziemy sposób rozwiązanie kłopotu. Jeśli będziemy ocze

  Wpływ wojny na życie człowieka           Wojna to straszny czas dla każdego człowieka, któremu przyszło w nim żyć. Szczególnie okrutnym i krwawym konfliktem była II wojna światowa. Pochłonęła ona miliony istnień ludzkich, a tym którym udało się przeżyć na zawsze zmieniła psychikę. Zarówno ta, jak i każda inna wojna miała ogromny wpływ na życie człowieka i w swojej pracy postaram się to udowodnić.           To, jak wojna zmienia życie ludzi szczególnie widać na przykładzie bohaterów książki „Kamienie na szaniec” A. Kamińskiego. Alka, Rudego i Zośkę poznajemy jako młodych, pełnych pasji i marzeń absolwentów Gimnazjum im. Stefana Batorego w Warszawie. Mają plany na przyszłość, chcą studiować, rozwijać swoje zainteresowania. Niestety wybucha wojna, która kompletnie zmienia ich rzeczywistość. Chłopcy nie chcą bezczynne siedzieć, postanawiają walczyć z okupantem. Działają w ramach Małego Sabotażu, na przykład zrywają nazistowskie flagi, czy rysują na murach znaki: „Polski Walczącej” i

    "Wpływ wojny na życie człowieka"       Ludzie toczą różne wojny. Czasami sami ze sobą, czasami między państwami. Bywa tak, że z małego konfliktu potrafi wywiązać się wielka wojna. Ludzie ranią się nawzajem, tracą bliskich, ale przede wszystkim dzielnie walczą do ostatniej kropli krwi. Jednak te wydarzenia mają swoje skutki. A więc czy wojna wpływa na ludzkie życie? Czy nikt walczący na wojnie nie pozostaje już tym samym człowiekiem? Uważam, że tak, a w mojej pracy postaram się to udowodnić.       W wyniku wojny psychika ludzka ucierpiała. Wielu z walczących poległo, ale jeszcze trudniej miały osoby, które przeżyły. Mimo tego, że uszły z życiem, w środku cały czas toczyły bitwę z samym sobą. To ci ludzie musieli zmierzyć się ze stratą, traumą i bólem. To oni zapamiętali wszystko, co działo się podczas wojny, a później musieli żyć dalej, bo tylko nadzieja na lepsze jutro napędzała ich do działania. Niektórzy znaleźli ostoję w pisaniu poezji. Taką osobą był Tadeusz

         Wpływ wojny na życie człowieka - na podstawie poznanych utworów.   Od tysięcy lat na całym świecie wybuchają liczne konflikty zbrojne. Dzieje się tak, ponieważ na ziemi żyją ludzie, którzy za wszelką cenę dążą do dominacji jednego kraju nad drugim, chcą powiększać swoje terytoria lub wzbogacać się kosztem innych. Nie należy jednak zapominać o tym, że każda wojna ma wpływ na życie człowieka i w swojej pracy postaram się to udowodnić.             Zacznę od tego, że ofiarami działań wojennych obok dorosłych ludzi są zawsze niewinne dzieci, których przykładem jest bezimienny „syneczek” opisany w wierszu K.K. Baczyńskiego pt. „Elegia o… (chłopcu polskim)”. Chłopczyk zamiast cieszyć się beztroskim dzieciństwem musiał przez cały czas żyć w ciągłym strachu, patrzeć na krew i ciała martwych ludzi. Przestał być bezbronnym i nieskazitelnym dzieckiem, gdyż musiał wziąć do ręki broń i walczyć na froncie jak dorosły mężczyzna.             Kolejnym argumentem przemawiającym za moj

  Moje wakacyjne spotkanie z bohaterem/bohaterami wybranej lektury z klasy 7.                 Było słoneczne lipcowe przedpołudnie, kiedy ktoś zapukał do drzwi naszego mieszkania. Po ich otworzeniu ujrzałam drobnego, blondwłosego chłopca, który rzekł: - Cześć, jestem Mały Książę. W moim statku skończyło się paliwo, dlatego wylądowałem tutaj. - Hej, mam na imię Maja - odpowiedziałam nieco zdumiona i zaprosiłam chłopca do środka. Gdy weszliśmy do kuchni, poczęstowałam go herbatą oraz ciastkami, po czym zapytałam: - Skąd przybywasz i w jakim celu wyruszyłeś w podróż? - Pochodzę z planety B 612. Odwiedzam różne miejsca w poszukiwaniu nowego przyjaciela. Może chciałabyś się zaprzyjaźnić i spędzić ze mną trochę czasu? Mogę ci też pokazać mój statek, jeśli masz ochotę - powiedział pełen entuzjazmu. - Z chęcią zostanę twoją przyjaciółką i jestem bardzo ciekawa, jak wygląda maszyna, którą podróżujesz - stwierdziłam. Szliśmy około 20 minut, gdy dotarliśmy do lasku. Spomiędzy