Czy warto wyróżniać się z tłumu ?

Czy warto wyróżniać się z tłumu ?

"Poczekajmy na swój czas" M.Zdrojewska

Codziennie na ulicy spotykamy ludzi, którzy chcą się wyróżnić, jednak zdecydowana większość stara się wtopić w tłum i zostać niezauważona. Ludzie na różny sposób starają się wyróżnić np. poprzez wygląd zewnętrzny, sposób zachowania, jak i wyrażania się. Zgadzam się z twierdzeniem, że warto się wyróżniać spośród tłumu. Świadczą o tym przykłady z literatury.
Pierwszym argumentem na słuszność postawionej przeze mnie tezy jest postawa trzech głównych bohaterów powieści Aleksandra Kamińskiego pt. ,,Kamienie na szaniec", Alka, Rudego i Zośki. Wyróżniali się oni niebywałą odwagą, siłą charakteru i niezłomnością w walce w obronie ojczyzny. Pierwszym chłopcem z całej trójki jest Maciej Aleksy Dawidowski-pseudonim ,,Alek". Wyróżniał się on niespokojną naturą oraz skłonnościami przywódczymi. Ciągle poszukiwał nowych rozwiązań technicznych. Już podczas pierwszych tygodni działania w Małym Sabotażu, wykazywał się wyjątkowo rozwiniętą odwagą. Podczas aresztowania jego ojca przez gestapowców nie wahał się krzyknąć prosto w twarz Niemca, słów ,,strzelaj pan". Jednak największym aktem odwagi wykazał się podczas akcji zdjęcia tablicy niemieckiej, znajdującej się na pomniku Kopernika. Kolejna osoba w grupie to Jan Bytnar-pseudonim ,,Rudy". Był on bardzo pilnym uczniem i bardzo oddanym kompanem. Podczas śledztwa prowadzonego przez Gestapo bito go do utraty przytomności, w wyniku czego drugiego dnia po aresztowaniu z ciężkimi obrażeniami ciała trafił do szpitala więziennego na Pawiaku. Mimo to nie wydał swoich przyjaciół. Został odbity przez Grupy Szturmowe w akcji pod Arsenałem w piątek 26 marca 1943. Jednak już cztery dni później zmarł w szpitalu przy ul. Płockiej 26, na pierwszym piętrze o godzinie 16:30. Pokazuje to, że nawet kosztem własnego życia nie wydał przyjaciół. Ostatnim z trójki przyjaciół był Tadeusz Zawadzki-pseudonim ,,Zośka". Odznaczał się wybitną inteligencją, jak również talentem sportowym. Wiele razy w turniejach zdobywał pierwsze miejsce. Jako jeden z niewielu potrafił podnieść kompanów na duchu podczas wojny. Bił rekordy w rysowaniu na murach symboli Polski walczącej. Dzięki temu ludzie nie zwątpili w swoje możliwości i nadal bronili swojego terenu. Postawa tych bohaterów potwierdza, iż osoby wyróżniajace się w tłumie, mogą ,,przenosić góry".
Kolejne potwierdzenie mojej tezy odnajdujemy w filmie Stephena Chbosky'ego pt. ,,Cudowny chłopak". Głownym bohaterem jest chłopiec, który cierpi na rzadką chorobę, objawiającą się widoczną deformacją twarzy. Po przyjściu do nowej szkoły stara się za wszelką cenę pozostać ,,niewidocznym". Aby ukryć swoją zdeformowaną twarz, zakłada do szkoły kask astronauty, co powoduje jeszcze większe zainteresowanie jego osobą. Jest przez to wyśmiewany i izolowany. Sytuacja zmienia się, gdy udowadnia, że nie tylko twarz czyni go kimś niezwykłym. Jego uczynność, wrażliwość i koleżenstwo stają się jego atrybutami, wygląd wtedy jest mało ważny. Osobowość staję się tą cechą, która go wyróżnia.
Moim ostatnim argumentem i zarazem podsumowaniem rozważań jest moja subiektywna opinia na ten temat. Myślę, że każdy człowiek posiada cechę, która go wyróżnia wśród innych. Jednak nie każdy lubi się wyróżniać. Często osoby wyróżniajacę się wcale o to nie zabiegają, naturalnie ,,wychodzą przed szereg" swoim nietuzinkowym zachowaniem, swoją odwagą i sercem.
 
Kamil Przybysz 8 b