Czy warto się wyróżniać? Czy lepiej wtopić się w tłum?

Michał Zacheja kl 7c

 

Czy warto się wyróżniać? Czy lepiej wtopić się w tłum?

 

         

"Wiosenny tunel" M.Zdrojewska

            Życie otwiera przed nami wiele dróg. Już w szkole dobieramy się w grupy pod względem charakteru, zainteresowań i pasji. Kiedy przebywamy w tych zespołach, kształtują się nasze postawy i charaktery. Moim zdaniem, ludzi można podzielić na dwie grupy. Są osoby bierne, niczym się nie wyróżniające, którym wystarczy tylko akceptacja przez kolegów. Są też osoby, które chcą się wyróżnić, wyjść przed szereg, zabłysnąć. W moim przekonaniu o żadnej z tych grup ludzi nie możemy powiedzieć, że jest lepsza czy gorsza.

            Uważam, że najmniej ciekawe są osoby które się nie wyróżniają. Ludzie ci poddają sie woli innych. Posłusznie wykonują ich polecenia, nie zastanawiając sie nad konsekwencjami i przez to często działają na swoją niekorzyść. Przykładem takiego zachowania jest Pan Bob, pracownik Pana Scroog'a z "Opowieści Wigilijnej". Mimo trudnej sytuacji zawodowej, ciągłych poniżeń i ciężkiej, ale sumiennej pracy za niskie wynagrodzenie, Bob nie umiał przeciwstawić się pracodawcy. Trwał w tym stanie mimo skrajnego ubóstwa i trudnej sytuacji rodzinnej. Czuł się bezpiecznie, nie chciał podejmować ryzyka. Sądzę, że strach nie pozwalał mu się wyrwać z tej patowej sytuacji.

            Kolejną grupą są osoby, które odważyły się wyjść przed szereg, jednak ponoszą konsekwencje swoich czynów. Przykładem są bohaterowie mitologii greckiej, którzy zostali ukarani przez bogów Olimpu. Prometeusz, który wykradł ogień i podarował go ludziom, został skazany na wieczne cierpienie. Za swoją odwagę, przeciwstawienie się woli bogów, chęć niesienia pomocy słabszym istotom poniósł karę. Przez ludzi wspominany jest jednak jako bohater. Podobnie bohaterowie książki "Kamienie na szaniec" swoją postawą wskazywali drogę innym. Potrafili przezwyciężyć strach, opanować się i ruszyć do walki z okupantem. Już od czasów szkolnych uważali, że są stworzeni do osiągnięcia czegoś w życiu. Wychowywani w wierze w swoją siłę, chętnie rozwijali swoje umiejętności. Dowartościowani przez najbliższych - dążyli do realizacji szczytnych celów. Niestety sytuacja, w której musieli się zmierzyć z o wiele silniejszym przeciwnikiem spowodowała, że za swoją odwagę zapłacili najwyższą cenę – oddali swoje życie. Jestem przekonany, że warto trwać przy swoich wartościach. Doceniamy to, do czego doszliśmy z trudem, na co zapracowaliśmy.

            Z drugiej strony są osoby, które podejmując ryzyko, zostały w pewien sposób nagrodzone. Za przykład można podać Robinsona Cruzoe z książki Daniela Defoe i Hobbita z książki "Hobbit, czyli tam i z powrotem". Bohaterowie ci zdobyli się na odwagę, aby porzucić spokojne i ustabilizowane życie i wyruszyć w podróż. Podczas wielu niebezpiecznych przygód musieli swoją postawą i zachowaniem udowodnić swoją wartość. Dzięki szybkim i odpowiednim czynom wychodzili cało z opresji. Zdobyli życiowe doświadczenie i mimo że nie dokonali żadnych wielkich czynów, przeżyli życie pełne wrażeń i atrakcji.

            Podsumowując, osoby które wyszły przed szereg, pokonując różne przeszkody, zdobyły wiedzę i doświadczenie. Miały satysfakcje ze swoich czynów, gdyż trudne zadania są dla każdego wyzwaniem. Osoby które niczym się nie wyróżniają nie korzystają z pełni życia. Uważam jednak, że każdy nasz czyn i decyzja wynikają z naszego charakteru, wiedzy, umiejętności, doświadczeń, wpojonych zasad i wartości. Każdy jest kowalem swojego losu. Uważam, że warto jest wyjść przed szereg, korzystać z życia, zdobywać kolejne "szczyty". Myślę, że każdy z nas ma odwagę w sercu, ale nie każdy potrafi ją pokazać.