Czy warto się wyróżniać, czy lepiej wtopić się w tłum?

         Szymon Dudek VII B

 

Czy warto się wyróżniać, czy lepiej wtopić się w tłum?

 

          Bycie sobą w obecnych czasach bywa trudne, ale nie niemożliwe. Wiele osób zmienia się pod wpływem innych np. towarzystwa, w którym przebywa lub po to, żeby się komuś przypodobać i być akceptowanym. Każdy z nas rodzi się inny, ma inne cechy charakteru i inny wygląd. Gdybyśmy wszyscy byli tacy sami, życie byłoby szare i nudne.

          W swojej pracy postaram się udowodnić, że warto się wyróżniać,
a nie wtapiać się w tłum.

          Zacznę od tego, że lepiej być sobą, niż całe życie udawać kogoś, kim nie jesteśmy. Najlepiej ilustrują to słowa J. K. Rowling: „…liczy się nie to, kim ktoś się urodził, ale kim wybrał, by być..”. Każdy człowiek boi się braku akceptacji przez innych, ale nie można żyć w ciągłym strachu. Dlatego uważam, że bycie sobą wiąże się z odwagą, czyli ze zdolnością podjęcia ryzyka mimo strachu i obaw. Powinniśmy mieć swój rozum, mówić to, co na dany temat sądzimy, a nie okłamywać samych siebie, aby się komuś przypodobać.

          Przykładem osób wyróżniających się z tłumu są ludzie mający inny, odmienny niż ogół społeczeństwa styl ubierania się lub czesania. Osoby takie są często wyśmiewane, nieakceptowane i odrzucane przez otoczenie. Dla mnie takie osoby są oryginalne, niepowtarzalne i mają pomysł na siebie. Ważne jest to, żeby czuć się dobrze “we własnej skórze”. Trzeba robić to na co ma się ochotę, być wolnym i szczęśliwym. Żyć dla siebie,
a nie dla innych. Należy żyć po swojemu i realizować swoje cele. Ludzie, którzy nie mają żadnych marzeń ani pasji, robią coś tylko dlatego, że ktoś im kazał, albo tak wypada. Takie osoby zlewają się z tłumem, są niezauważalne, nic ich nie wyróżnia i nikt nie zwraca na nie uwagi.

         Bohaterowie książki “Kamienie na szaniec” mieli ograniczone prawo bycia sobą, ale mimo to nie wtapiali się w tłum. Nie mogli głośno mówić
o tym, co sądzą o wojnie i polityce Niemiec. Mimo tego chłopcy wyróżniali się w innym sposób – czyli troską o dobro ojczyzny, o jej wolność. Walczyli z okupantem w konspiracji (zrywali flagi niemieckie, wypisywali hasła antyhitlerowskie). Mogli, jak niektórzy Polacy, przeczekać wojnę albo współpracować z Niemcami, nie narażając swojego życia. Jednak bohaterowie wybrali inną drogę. Jeden z nich Alek, odważył się zrobić coś, na co innym zabrakło odwagi. W biały dzień w obecności przechodniów odkręcił niemiecką płytę z pomnika Kopernika. Codziennie tą drogą przechodziło mnóstwo Polaków, ale żaden z nich nie był na tyle zdeterminowany, by to uczynić.

          Wspomnę o znanym piłkarzu Jakubie Błaszczykowskim. Moim zdaniem, to przykład osoby, która wyróżniała się spośród swoich rówieśników. Kuba od najmłodszych lat trenował piłkę nożną bardzo wytrwale. Jeździł na treningi do miasteczka oddalonego od jego domu
25 km lub chodził piechotą, a sama gra trwała tylko godzinę. W tym czasie jego koledzy zajmowali się głupotami, palili papierosy lub pili piwo. Piłkarz w jednym z wywiadów przyznał, że miał chwilę zwątpienia, zaprzestał ćwiczyć i zaczął naśladować rówieśników. Na szczęście szybko się opamiętał, zaczął podążać własną drogą i powrócił do treningów. Dzięki temu dzisiaj jest znanym piłkarzem. Jego kolegom nie powiodło się
w życiu, mimo tego, że kiedyś cieszyli się popularnością. Jest jeszcze jedna rzecz, która sprawiła, że przerósł on innych zawodników Wisły Kraków. Jako jedyny piłkarz pożyczył klubowi dużą kwotę pieniędzy, by ratować swój ukochany klub piłkarski. Oprócz tego zgodził się na obniżenie swojej pensji do symbolicznej kwoty 500 zł, którą i tak przeznacza na domy dziecka.

"Oaza spokoju" M.Zdrojewska

         W naszej szkole istnieją również jednostki, które w życiu mają trudniej. Uczniowie, którzy chcą się uczyć, by mieć lepszą przyszłość
i grzecznie się zachowują nie mają lekko. Takie osoby są często wyśmiewane lub się im dokucza. Czasami są traktowane, jakby były niewidzialne. Rówieśnicy omijają ich z daleka, nie odzywają się do nich
i przezywają od kujonów. Uważam jednak, że takie indywidualności mogą w życiu osiągnąć więcej niż ogół i dlatego powinny trwać przy swoich wartościach. Jestem pewien, że kiedyś to zaprocentuje.

        Sądzę, że przytoczone przez mnie argumenty wystarczą by stwierdzić, że warto się wyróżnić, a nie wtapiać w tłum. Oczywiście każda osoba, która jest “inna” musi się liczyć z tym, że nie będzie miała łatwo
w życiu. Inni będą jej dogryzać, wyśmiewać, utrudniać życie i udowadniać, że to oni są lepsi. Niestety, tylko od psychiki takiej ofiary zależy, czy uda się jej ignorować oprawców, a nie poddać się ich wpływom. Często jest tak,
że osoby, które krytykują innych, w głębi serca żałują, że one same nie potrafią wybić się z tłumu i są szarymi myszkami.

         Podsumowując, w życiu wyróżniają się tylko ci ludzie, którzy potrafią podejmować własne decyzje i nie naśladują ogółu. Każdy z nas jest inny
i powinien zostać sobą, a nie być marionetką w rękach innych. Życie jest zbyt krótkie i powinniśmy je przeżyć po swojemu, a nie martwić się tym, co inni o nas powiedzą. Pamiętaj: „…Twój czas jest ograniczony, więc nie marnuj go na bycie kimś, kim nie jesteś…”- powiedział Steve Jobs. Po prostu bądź sobą.